SPRAWOZDANIE Z WIZYTY I ZALECENIA

z wizyty informacyjnej w Niemczech 3 i 4 listopada 2022 r. dotyczącej funkcjonowania Jugendamtu (Urzędu ds. Dzieci i Młodzieży)

Dokument z dnia {02/05/2023}

Parlament Europejski 2019-2024

<Titre>z wizyty informacyjnej w Niemczech 3 i 4 listopada 2022 r. dotyczącej funkcjonowania Jugendamtu (Urzędu ds. Dzieci i Młodzieży)</Titre>

<Commission>Komisja Petycji</Commission>

Członkowie delegacji:

Dolors Montserrat                                (PPE) (przewodnicząca delegacji)

Marc Angel                                          (S&D)

Kosma Złotowski                                 (ECR)

Tatjana Ždanoka                                  (NI)

Członek ex officio

Peter Jahr                                              (PPE)

Wprowadzenie

Kwestia niemieckiego Urzędu ds. Dzieci i Młodzieży („Jugendamtu”) jest od dawna poruszana w Komisji Petycji (PETI). Na przestrzeni lat wielu członków komisji PETI intensywnie pracowało nad zagadnieniami z nią związanymi. Już 22 marca 2007 r. pierwsza delegacja Komisji Petycji wraz z kilkoma składającymi petycje spotkała się z przedstawicielami niemieckich władz w Berlinie. Następnie w 2009 r. opublikowano dokument roboczy komisji PETI w sprawie Jugendamtu, który zawierał jasne zalecenia. W listopadzie 2011 r. odbyła się wizyta informacyjna na temat funkcjonowania Jugendamtu, a członkowie komisji opracowali dalsze zalecenia. Ponadto rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony dobra dziecka w całej UE została oparta na petycjach skierowanych do Parlamentu Europejskiego. W czerwcu 2017 r. komisja PETI powołała grupę roboczą ds. dobra dziecka, która obejmowała punkt dotyczący Jugendamtu. Ponadto 29 listopada 2018 r. Parlament Europejski opublikował rezolucję w sprawie roli niemieckiego Jugendamtu w transgranicznych sporach rodzinnych.

W Niemczech urzędy Jugendamtu są częścią samorządu gminnego. Każdy kraj związkowy decyduje, który organ sprawuje nadzór prawny nad poszczególnymi urzędami Jugendamtu. Rząd federalny nie może wpływać na konkretne decyzje podjęte przez urzędy Jugendamtu. Gdy Jugendamt podejmuje decyzje, musi wziąć pod uwagę wszystkie stanowiska prawne (w tym niemiecką konstytucję) w sposób proporcjonalny i pogodzić je. Musi również uwzględnić życzenia opiekunów prawnych i w pełni włączyć głównych opiekunów, dzieci i młodzież w proces decyzyjny i udzielanie pomocy.

Jugendamt jest informowany o każdym postępowaniu przed sądem rodzinnym i ma prawo do konsultacji w celu wyjaśnienia okoliczności sprawy w ramach oficjalnego dochodzenia prowadzonego przez sądy, a także do przedstawienia zaleceń. Rodzice muszą zostać wysłuchani w postępowaniu sądowym i mieć możliwość ustosunkowania się do opinii czy zalecenia Jugendamtu. Jugendamt musi poinformować sąd rodzinny o już oferowanych i świadczonych usługach, wspierać rozwój dziecka poprzez uwzględnienie aspektów edukacyjnych i społecznych oraz zalecać inne formy pomocy (pomoc dla młodzieży). W sprawach dotyczących pieczy nad dzieckiem Jugendamt musi poinformować sąd rodzinny o stanie procesu konsultacji, w którym Jugendamt oferuje (lub próbuje oferować) doradztwo i wsparcie rodzicom przed rozpoczęciem postępowania sądowego.

Komisja Petycji nadal otrzymuje petycje krytykujące rolę Jugendamtu w transgranicznych sporach rodzinnych. Rola i działania urzędów ds. dzieci i młodzieży są często postrzegane jako zbyt daleko idące. Z oświadczeń rodziców spoza Niemiec wynika, że uważają oni swoje położenie za gorsze od położenia rodziców niemieckich. W związku z tym Komisja Petycji postanowiła przeprowadzić kolejną wizytę informacyjną w Niemczech.

Na posiedzeniu 6 czerwca 2022 r. Prezydium zatwierdziło wyjazd komisji PETI do Niemiec w celu podjęcia działań następczych w związku z kilkoma petycjami dotyczącymi roli niemieckich urzędów ds. dzieci i młodzieży w sprawach o charakterze transgranicznym z zakresu prawa rodzinnego. Wizyta ta odbyła się w dniach 3–4 listopada 2022 r. i koncentrowała się głównie na sposobie funkcjonowania urzędów Jugendamtu w Niemczech. Ze względów praktycznych wizyta odbyła się w kraju związkowym Hesja.

Petycje i ich autorzy

Powodem tej wizyty informacyjnej są wymienione poniżej petycje, a delegacja spotkała się ze składającymi petycje pierwszego dnia, w czwartek 3 listopada 2022 r. w Wiesbaden:

·   Zdalnie: Petycja nr 1506/2016, którą złożył Gregory Chemin (Francja), w sprawie praw rodzicielskich w Niemczech

·   Osobiście: Petycja nr 0538/2021, którą złożył Erich-Eduard Mocanu Gollent (Rumunia), w imieniu stowarzyszenia „Auch Engel brauchen Schutzengel e.V.” [Nawet aniołom potrzeba aniołów stróżów], w sprawie domniemanego bezprawnego przejęcia opieki nad dziećmi obywateli rumuńskich mieszkających w Niemczech przez niemiecki Urząd ds. Dzieci i Młodzieży (Jugendamt)

Streszczenie spotkań

Czwartek 3 listopada 2022 r.

Spotkanie ze składającymi petycje

·    Gregory Chemin, petycja nr 1506/2016

Petycja złożona przez Gregory’ego Chemina dotyczy utraty przez niego kontaktu z dziećmi. Składający petycję rozwiódł się ze swoją małżonką pochodzącą z Republiki Czeskiej. Żona mieszka z ich dwojgiem dzieci w Niemczech. Rodzice wspólnie wykonują prawo pieczy nad dziećmi, jednak składający petycję utracił prawo do wpływania na decyzje dotyczące kształcenia i zdrowia dotyczące jego dzieci w następstwie orzeczenia wydanego przez sąd we Frankfurcie. Składający petycję nie widział się z dziećmi od grudnia 2015 r., a obecnie mieszka we Francji. Nadal zobowiązany jest do płacenia na rzecz żony i dzieci alimentów, które po utracie pracy w Niemczech przewyższają jego możliwości finansowe. Składający petycję uważa, że niemiecki wymiar sprawiedliwości, Jugendamt i Verfahrensbeistand (kurator procesowy dla osoby małoletniej) stoją po stronie jego żony w sprawie będącej przedmiotem postępowania przed niemieckimi sądami. Uważa on, że organy niemieckie celowo prowadzą politykę systematycznego odmawiania przyznania prawa do pieczy rodzicom niezamieszkałym w Niemczech i odmawiania im prawa do zapewniania potomstwu kształcenia w języku innym niż niemiecki. Składający petycję twierdzi, że niemieckie placówki Jugendamtu systematycznie uniemożliwiają dzieciom przebywającym w Niemczech podróżowanie za granicę. Jego zdaniem, ponieważ pracownicy władz niemieckich nie posługują się językiem angielskim ani francuskim, komunikacja z władzami jest bardzo trudna.

Podczas sesji pytań głos zabrali następujący członkowie delegacji:

Kosma Złotowski zapytał składającego petycję, czy może odwiedzać swoje dzieci w Niemczech i w jakim języku porozumiewa się z dziećmi.

Składający petycję odpowiedział, że zgodziłby się na nawiązanie kontaktu ze swoimi dziećmi w Niemczech raz lub dwa razy, ale później chciałby spotykać się z nimi we Francji. Jego zdaniem władze niemieckie „nie są chętne”, aby umożliwić dzieciom podróżowanie do Francji, i w związku z tym uniemożliwiają mu kontakt z dziećmi. Jeśli chodzi o język jego dzieci, składający petycję odpowiedział, że jego dzieci dorastały w środowisku francuskojęzycznym. Ponieważ nie widział ich ani nie rozmawiał z nimi od 2015 r., nie jest w stanie powiedzieć, jakim językiem się obecnie posługują.

Marc Angel zapytał, czy prawdą jest, że składający petycję może zobaczyć swoje dzieci w Niemczech, ale nalega na uzyskanie od władz niemieckich zezwolenia na spędzanie z dziećmi wakacji we Francji. Zapytał o konkretny powód, dla którego składający petycję nie widuje się z dziećmi. Ponadto zapytał składającego petycję, czy jest żonaty i czy płaci alimenty na swoje dzieci. Zapytał również, czy dzwoni on do swoich dzieci lub korzysta z innych sposobów komunikacji, aby mieć kontakt z dziećmi, i czy próbował zobaczyć się z nimi w Niemczech.

Składający petycję odpowiedział, że po poinformowaniu władz o jego przeniesieniu się do Francji nie widuje już swoich dzieci. Chce dać swoim dzieciom możliwość zamieszkania we Francji. Stwierdził ponadto, że ponieważ nie płacił alimentów za swoje dzieci, władze niemieckie pobierały je z jego rachunku bankowego. Od kiedy mieszka we Francji, nie płaci alimentów. Twierdzi on, że gdyby jego dzieci zostały mu oddane, nie byłoby już problemów. Stwierdził również, że od 2015 r. nie dzwonił do swoich dzieci ani nie rozmawiał z nimi, i poinformował członków, że otrzymał „Umgangsverbot” (zakaz odwiedzin i kontaktów). Jugendamt zaproponował mu jedynie możliwość spotkania z dziećmi w urzędzie, ale nie zezwala mu na wyjście z nimi dokądkolwiek indziej.

Tatjana Ždanoka poprosiła o bardziej szczegółowe informacje na temat postępowań sądowych, w które zaangażowany jest składający petycję, i chciała dowiedzieć się, kto go reprezentuje przed sądem.

Składający petycję odpowiedział, że w każdym sporze rodzinnym w Niemczech oprócz sędziego obecni są tak zwany Verfahrensbeistand (kurator procesowy dla osoby małoletniej) oraz przedstawiciel Jugendamtu. Każdy rodzic potrzebuje prawnika. Składający petycję twierdzi, że odbył ponad 14 spotkań w sądzie, ale nigdy nie zapewniono mu tłumacza. Skrytykował również fakt, że orzeczenia sądowe są publikowane wyłącznie w języku niemieckim.

·    Erich-Eduard Mocanu Gollent, petycja nr 0538/2021

Składający petycję poinformował, że stowarzyszenie, które reprezentuje, wspiera rodziców różnych narodowości (rumuńskiej, austriackiej, duńskiej, niemieckiej) mieszkających w Niemczech, ponieważ wydaje się, że niemiecki Urząd ds. Dzieci i Młodzieży (Jugendamt) odebrał im dzieci bez uzasadnionego powodu. Placówki Jugendamtu działają w porozumieniu z policją, prokuraturą i sądami, które – zdaniem składającego petycję – nie funkcjonują w sposób niezależny. Oznacza to, że rodziny, które nie mogą sobie pozwolić na opłacenie prawnika, doświadczają trudności w obronie w postępowaniach wnoszonych przez Jugendamt. Składający petycję twierdzi, że rodzice, którym urzędy Jugendamtu odebrały dzieci, nie mogą kontaktować się z nimi do czasu znalezienia tłumacza. Twierdzi on również, że sędziowie nie ingerują w decyzje Jugendamtu, nawet po potwierdzeniu, że dzieci zostały nielegalnie objęte opieką, i zezwalają na to. Sędziowie wspierają sprawy dotyczące nielegalnego przejęcia pieczy nad dzieckiem. Składający petycję powołuje się na przypadek, gdy pracownicy Jugendamtu przejęli pieczę nad siedmiorgiem dzieci wbrew woli rodziców. Według niego nawet kancelaria prawna pracująca nad całą procedurą nie była w stanie wskazać powodu podjęcia działań przez Jugendamt. Uważa więc, że urzędy Jugendamtu naruszają prawo niemieckie i europejską konwencję praw człowieka. Zwraca się do Parlamentu Europejskiego o podjęcie działań, które położyłyby kres tym praktykom.

Podczas sesji pytań głos zabrali następujący członkowie delegacji:

Dolors Montserrat zapytała, czy zainteresowani rodzice prowadzą postępowanie rozwodowe lub znajdują się w podobnej sytuacji, czy chodzi o pary mieszane czy wyłącznie rumuńskie i czy istnieją jakiekolwiek raporty pochodzące spoza rodziny, np. ze szkoły lub od sąsiadów.

Składający petycję odpowiedział, że w jednym przypadku niemieckiemu ojcu udało się z pomocą Jugendamtu odebrać córkę rumuńskiej matce, mimo że nawet wyższy sąd krajowy orzekł, iż dziecko ma pozostać z matką. Wyciągnął więc z tego wniosek, że Jugendamt ma więcej władzy niż trzech sędziów wyższego sądu krajowego. W innym przypadku siedmioro dzieci rodziny rumuńskiej zostało objętych opieką przez Jugendamt bez żadnego szczególnego powodu. Sprawa ta została nawet skierowana do niemieckiego federalnego ministra sprawiedliwości, ale nic z tego nie wynikło, gdyż według składającego petycję w Niemczech Jugendamt może kierować się własnymi przepisami, nie przestrzegając nawet prawa europejskiego. Składający petycję odniósł się do spotkania z byłym kanclerzem Niemiec Helmutem Kohlem, który powiedział mu, że w Europie sprawy powinny być regulowane na tym samym poziomie. Ma jednak wątpliwości co do roli Europy, jeśli niemiecki Jugendamt może robić, co chce.

Marc Angel zapytał, czy rodzice są informowani, kto złożył pozew do sądu. Ponadto chciał wiedzieć, czy rodzice mają prawo do ochrony prawnej, wsparcia prawnego i do tłumaczy. Zapytał też, czy rodzice siedmiorga dzieci mają prawo je widywać i gdzie obecnie mieszkają.

Składający petycję odpowiedział, że siedmioro dzieci zostało rozdzielonych przy objęciu opieką w celu zerwania kontaktu między rodzeństwem. Tak postępuje Jugendamt w kraju związkowym Dolna Saksonia. Składający petycję twierdzi, że można otrzymać pomoc prawną tylko wtedy, gdy ma się pieniądze, ponieważ niemiecki prawnik kosztuje co najmniej 300 EUR za godzinę. Jako że sprawa podlega prawu cywilnemu, zainteresowani rodzice nie mają prawa do tłumacza zapewnianego przez państwo. Składający petycję twierdzi, że to trik stosowany przez Jugendamt, aby odebrać dzieci rodzinom, które nie są w stanie wynająć prawnika.

Kosma Złotowski zapytał składającego petycję, czy rozdzielanie rodzeństwa jest normalną praktyką i co dokładnie dzieje się w przypadku objęcia dzieci opieką przez Jugendamt. Chciał się dowiedzieć, czy rodziny zastępcze są rodzinami niemieckimi.

Składający petycję odpowiedział, że rodziny zastępcze to zazwyczaj rodziny niemieckie, które zajmują się również innymi dziećmi. Rodziny zastępcze otrzymują 2 000 EUR na dziecko.

Tatjana Ždanoka zapytała o konkretną pracę i działania podjęte przez stowarzyszenie składającego petycję.

Składający petycję wyjaśnił, że prowadzi między innymi kanał YouTube, gdzie informuje obywateli Rumunii w Niemczech i Austrii o ich prawach i obowiązkach. Skontaktowano się z nim również dzięki mediom. Stowarzyszenie jest wspierane przez sześciu prawników. Petycja została złożona do UE, ponieważ konieczne są pewne szczególne działania prawne, aby zapewnić przestrzeganie obowiązujących przepisów.

Członek ex officio Peter Jahr wezwał swoich kolegów do zadania tych samych pytań urzędnikom Jugendamtu, aby poznać ich punkt widzenia. Ponadto zapytał składającego petycję, czy wszystkie urzędy Jugendamtu w Niemczech działają w ten sam sposób i jakie są powody ich działań.

Składający petycję powiedział, że chciałby pochwalić biuro Jugendamt w Worms. Stwierdził, że wykonało ono doskonałą pracę, wspierając młodego rumuńskiego ojca w wychowywaniu dziecka. Jednak w przypadku biur Jugendamtu w Badenii-Wirtembergii i Nadrenii Północnej-Westfalii występują problemy. Zdaniem składającego petycję nie wszystkie urzędy Jugendamtu w Niemczech „źle działają”.

Dolors Montserrat poprosiła składającego petycję o dalsze wyjaśnienia dotyczące domniemanej motywacji finansowej urzędów Jugendamtu oraz tego, czy dzieci mieszkające w placówkach Jugendamtu nadal uczęszczają do swoich pierwotnych szkół. Zapytała też, czy rodzice mają możliwość odwiedzania swoich dzieci raz w tygodniu, czy też tracą z nimi wszelki kontakt.

Składający petycję stwierdził, że rodzice mogą widywać swoje dzieci mniej więcej raz w miesiącu, ale sytuacje różnią się od siebie i zależy to od sędziego. Ponadto twierdzi, że działalność Jugendamtu ma na celu redystrybucję pieniędzy wśród przyjaciół lub krewnych. Objęcie dzieci opieką w sposób nieprzejrzysty może skutkować zniknięciem pieniędzy, co nazywałoby się korupcją w Rumunii. W odróżnieniu od Niemiec i Austrii w Rumunii istnieją instytucje, których zadaniem jest ściganie korupcji. Składający petycję twierdzi, że zna sprawę matki, której dziecko powierzono opiece rodziny zastępczej na 13 miesięcy, a Jugendamt domaga się świadczenia w wysokości 10 000 EUR miesięcznie za m.in. pomoc psychologiczną i opiekę zapewnianą przez tę rodzinę zastępczą.

Spotkanie z przedstawicielami Ministerstwa Spraw Społecznych i Integracji kraju związkowego Hesja, w tym z urzędnikami Państwowego Departamentu ds. Dzieci i Młodzieży

•   Cornelia Lange, dyrektor, kierownik działu „Rodzina”

•   Franziska Czeka, zastępczyni kierownika działu „Zapobieganie przemocy i ochrona przed przemocą, opieka nad młodzieżą”

•   Katrin Hombach, zastępczyni kierownika działu „Opieka zastępcza nad dziećmi, adopcja, prawo rodzinne”

Na wstępie Cornelia Lange przedstawiła przegląd systemu pomocy dla młodzieży. W Niemczech działa on na różnych poziomach. Główne zadania realizowane są na szczeblu gminnym w formie samorządu gminnego. W tym zakresie Jugendamt jest związany przepisami prawa, konstytucją („Sozialgesetzbuch 8”) oraz ustawami federalnymi („Jugendgesetzbuch”). Szczebel gminny jest szczeblem wykonawczym. W Niemczech jest również Regionalny Urząd ds. Dzieci i Młodzieży, który w kraju związkowym Hesja jest powiązany z Ministerstwem Spraw Społecznych Hesji.

Istnieje wiele aspektów systemu pomocy dla młodzieży. W Niemczech obowiązuje zasada pomocniczości, zgodnie z którą przed podjęciem działań przez państwo udzielana jest pomoc na zasadzie wolontariatu. Ponadto istnieje kilka poziomów wsparcia. Po pierwsze, na poziomie pomocy – praca z młodzieżą, praca społeczna, ochrona edukacyjna młodych ludzi, udzielanie pomocy rodzicom poprzez wspieranie ich w wypełnianiu obowiązku wychowywania dzieci, ośrodki opieki dziennej oraz pomoc w integracji dzieci z trudnościami psychologicznymi. Po drugie, na szczeblu wykonawczym i w kontekście obowiązku ochrony dzieci – możliwość objęcia dzieci opieką w sytuacji zagrożenia. Bez orzeczenia sądowego nie można podjąć żadnych ostatecznych środków. Jugendamt może podjąć działania tylko w przypadku bezpośredniego zagrożenia, ale musi uzyskać potwierdzenie od sędziego. Celem środków pomocy dla młodzieży jest przywrócenie funkcjonowania rodziny. Na przykład jeżeli dziecko zostaje umieszczone poza rodziną, rodzinie jest nadal udzielane wsparcie, tak aby mogła zabrać dziecko z powrotem. Jeżeli nie uda się tego osiągnąć, dzieci mogą zostać umieszczone w rodzinach zastępczych w perspektywie długoterminowej. Jest to ważna zasada w odniesieniu do proporcjonalności.

Podczas sesji pytań głos zabrali następujący członkowie delegacji:

Dolors Montserrat odniosła się do różnych petycji, które wpłynęły do Komisji Petycji i które sugerują, że problemy pojawiają się, gdy dzieci mają rodziców niebędących Niemcami. Wyjaśniła, że jeden ze składających petycję twierdził, iż dzieci nie mogą spędzać wakacji w innych krajach, a niektóre inne zostały odebrane rodzicom bez decyzji sądu. Zwłaszcza w Unii Europejskiej dzieci muszą mieć możliwość utrzymywania związków z członkami rodziny mieszkającymi w innych krajach. Komisja PETI została również poinformowana, że biuro Jugendamtu rzekomo uniemożliwiło dwujęzyczne kształcenie, w związku z czym dziecko było kształcone jedynie w języku niemieckim. Obawy składających petycje wywołały wrażenie, że Jugendamt może podejmować decyzje, nawet jeśli są one sprzeczne z decyzją sądową. Zapytała o to, czy Jugendamt współpracuje również z rodzicami, którzy nie mają niemieckiego obywatelstwa, oraz o jego podejście do dwujęzyczności. Zadała pytanie, czy piecza nad dzieckiem jest automatycznie przekazywana matce niemieckiej czy też istnieje wspólna piecza nad dzieckiem, tak jak się dzieje w innych krajach europejskich. Ponadto Dolors Montserrat chciała wiedzieć, kiedy dokładnie Jugendamt podejmuje działania.

Cornelia Lange odpowiedziała, że Jugendamt jest związany prawem i decyzjami sądowymi. Stwierdziła, że nie dysponuje danymi statystycznymi dotyczącymi przypadków, w których piecza nad dzieckiem jest powierzana konkretnemu rodzicowi. Powiedziała, że nie wie o żadnych decyzjach, w wyniku których kontakt z rodzicami niebędącymi obywatelami Niemiec był utrudniony. Możliwe jest, że w konkretnych przypadkach może dojść do ograniczenia kontaktu, ale dzieje się to zawsze na podstawie decyzji sądowej. W odniesieniu do sytuacji, w których dzieci są objęte opieką, Cornelia Lange wyjaśniła, że zapoznała się z sytuacją w kraju związkowym Hesja i nie widzi żadnej różnicy w traktowaniu dzieci pochodzących z rodzin dwujęzycznych w porównaniu z dziećmi z rodzin jednojęzycznych. Stwierdziła, że zawsze chodzi o dobro dziecka. Wyjaśniła ponadto, że Jugendamt jest proszony o wydanie opinii w sprawie petycji, które wpływają do parlamentu jednego z krajów związkowych Niemiec. Ministerstwo Spraw Społecznych i Integracji weryfikuje pod względem prawnym, czy prawo było przestrzegane, za pośrednictwem organu nadzoru prawnego zwanego „Rechtsaufsichtsbehörde”.

Franziska Czeka wyjaśniła, że Jugendamt nie ma uprawnień w kwestiach związanych ze szkołami dwujęzycznymi, wakacjami za granicą czy pobytem z rodzicem za granicą, a decyzję w tej sprawie może podjąć wyłącznie sąd rodzinny. Pytania dotyczące nauki szkolnej i wakacji są rozstrzygane przez sąd rodzinny tylko wtedy, gdy jedno z rodziców wyraża sprzeciw w tej kwestii i zwraca się do sądu z wnioskiem w tej sprawie. Jugendamt może jedynie udzielać rodzicom porad. Cornelia Lange przypomniała, że rodzice zawsze mają możliwość odwołania się.

Marc Angel zapytał, czy urząd Jugendamtu zawsze współpracuje z rodziną przed objęciem dziecka opieką, czy rodzice są informowani o tym, skąd Jugendamt czerpie informacje na temat danej sytuacji, i czy mogą zapoznać się z aktami sprawy. Ponadto zadał pytanie, czy dzieci mają prawo do adwokata, który reprezentuje ich interesy, gdy rodzice są w sporze. Chciał również wiedzieć, czy politycy sprawują kontrolę nad Jugendamtem i czy istnieje ochrona prawna przed opinią tej instytucji.

Cornelia Lange wyjaśniła, że Jugendamt interweniuje na przykład wtedy, gdy zwraca się do niego rodzic – wówczas Jugendamt może np. udzielać porad pedagogicznych. Jugendamt może również zostać poinformowany o potrzebie wsparcia dziecka przez ośrodek opieki dziennej, przez sąsiadów, nauczycieli itp. Sytuacja staje się trudna tylko wtedy, gdy rodzina, której to dotyczy, nie otworzy drzwi i odmówi rozmowy z pracownikami Jugendamtu. W najgorszym przypadku i jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do podejrzeń, Jugendamt może wkroczyć na teren prywatny z pomocą policji. Dzieci nie są jednak po prostu zabierane rodzinom. Najpierw opracowuje się plan pomocy i zasięga się opinii innych ekspertów, aby dowiedzieć się, jak można najlepiej wesprzeć rodzinę. Przejęcie opieki nad dzieckiem to ostateczność.

Sąd rodzinny wysłuchuje opinii Jugendamtu na podstawie przepisów prawnych. Przeważnie Jugendamt obserwuje rodziny i wydaje opinię ekspercką w sprawach spornych. Zazwyczaj nie uczestniczy we wszystkich sprawach sądowych, na przykład w przypadku rozwodów polubownych. Zawsze musi interweniować, jeżeli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie.

Wyjaśniła, że nadzór prawny nad urzędami Jugendamtu sprawują regionalne rady, które muszą przeprowadzić przegląd zgodności z prawem. Odrzuciła sugestię o kontroli politycznej. Na zakończenie stwierdziła, że najwyższym organem nadzorującym jest Ministerstwo Rodziny.

Kosma Złotowski odniósł się do dwóch petycji, które legły u podstawy wizyty informacyjnej, i podkreślił, że nawet jeśli nie są to sytuacje powszechne, to są alarmujące. Wyjaśnił, że już w ostatniej kadencji zapoznał się z wieloma petycjami w sprawie działań urzędów Jugendamtu w Niemczech, zwłaszcza w sprawach, gdy dzieci dwujęzyczne muszą posługiwać się językiem niemieckim, gdy spotykają się z rodzicem. W innych sytuacjach rodzeństwa były rozdzielane, co oczywiście nie leży w interesie dziecka. Kosma Złotowski zapytał, w jaki sposób zdefiniowano „dobro dziecka”, i przypomniał twierdzenie składającego petycję, zgodnie z którym do sądów powinno zawsze należeć ostateczne rozstrzygnięcie, a tymczasem sądy po prostu nie kwestionują stanowiska Jugendamtu. Ponadto zadał pytanie, komu podlega Jugendamt.

Tatjana Ždanoka poruszyła przypadki, w których dochodzi do przejęcia opieki nad dziećmi, i zapytała o budżet przeznaczony na domy dzieci lub rodziny zastępcze. Odniosła się do petycji, w których składający petycję stwierdzili, że również względy finansowe odgrywają rolę w podejmowaniu decyzji o przejęciu opieki nad dzieckiem, a nie tylko dobro dziecka. Zapytała o dane liczbowe dotyczące liczby dzieci w domach dziecięcych i rodzinach zastępczych.

Członek ex officio Peter Jahr stwierdził, że składający petycję często twierdzą, iż Jugendamt w Niemczech jest państwem w państwie i może robić, co chce. Zapytał, czy zarzuty, zgodnie z którymi urzędy Jugendamtu nie przestrzegają orzeczeń sądowych, są słuszne. Ponadto chciał wiedzieć, czy istnieje prawo do tłumaczenia ustnego w postępowaniach sądowych, w jaki sposób Jugendamt postępuje, gdy kontakt dzieci z rodzicami odbywa się w siedzibie Jugendamtu, i czy każdy może posługiwać się swoim językiem ojczystym. Ponadto zapytał, czy realistyczne jest to, że Jugendamt odbiera dzieci bez żadnego powodu, jak często stwierdza się w petycjach, oraz czy prawdą jest, że rodziny zastępcze mogą zarabiać wiele pieniędzy poprzez przyjmowanie dzieci.

Cornelia Lange wyjaśniła, że urzędy Jugendamtu są częścią administracji publicznej i są związane prawem, tak jak ma to miejsce w przypadku wszystkich administracji publicznych. Przedstawione dziś zarzuty muszą być sprawdzone w każdym poszczególnym przypadku. Jugendamt musi zaakceptować i wdrożyć wszelkie decyzje sądu. Jeżeli ktoś jest przekonany, że orzeczenie sądu nie zostało wykonane, może ponownie zwrócić się do sądu. W odniesieniu do kwestii finansowych Cornelia Lange powtórzyła, że chodzi o środki gminne związane z podatkami gminnymi. Jeżeli w petycjach stwierdzono, że z jednej strony umowy o świadczenie usług są wykorzystywane do wspierania wyłącznie konkretnych usługodawców, należy zauważyć, że środki gminne są ograniczone i są oczywiście inwestowane wyłącznie w środki niezbędne do pracy socjalnej zgodnie z zasadą proporcjonalności.

Katrin Hombach wyjaśniła ponadto, że w kraju związkowym Hesja 4 000 dzieci znajduje się obecnie w rodzinach zastępczych. Jej zdaniem nie ma wystarczającej liczby rodzin zastępczych, a dzieci mieszkają w placówkach, mimo że lepszy byłby dla nich pobyt w rodzinach zastępczych. Rodziny zastępcze nie zarabiają pieniędzy, nie są przedsiębiorstwem, które przynosi przychód, lecz otrzymują jedynie dodatki na pokrycie kosztów utrzymania. Zakwaterowanie dzieci, które potrzebują ochrony, jest usługą dla społeczeństwa. Jeżeli chodzi o rodzeństwo – urzędy Jugendamtu zapewniają utrzymywanie więzi między rodzeństwem. W kwestii adwokatów dla dzieci Katrin Hombach wyjaśniła, że na mocy prawa chodzi o instytucję „Verfahrensbeistand” (kurator procesowy dla osoby małoletniej). Dzieci otrzymują pomoc proceduralną za pośrednictwem tej osoby, która w postępowaniu sądowym reprezentuje jedynie dobro dziecka.

Tatjana Ždanoka zapytała o proporcję między liczbą dzieci umieszczonych w rodzinach zastępczych a liczbą dzieci w placówkach gminnych.

Katrin Hombach wyjaśniła, że zależy to od wieku dzieci. Dzieci w wieku od 0 do 6 lat umieszczane są głównie w rodzinach zastępczych. Dzieci w tym wieku potrzebują środowiska rodzinnego. Starsze dzieci, zwłaszcza nastolatki, częściej przebywają w placówkach takich jak wspólnoty.

Marc Angel zapytał, czy prawdą jest, że Jugendamt przesyła rodzicom faktury za udzieloną opiekę.

Cornelia Lange wyjaśniła, że jeżeli rodzice posiadają określony poziom dochodów finansowych, można od nich oczekiwać udziału w kosztach opieki.

Spotkanie z przedstawicielami Ministerstwa Sprawiedliwości kraju związkowego Hesja

·    Annell Zubrod, zastępczyni dyrektora, Departament ds. Administracji Wymiarem Sprawiedliwości

·    Schirin Bänsch, kierownik działu, Departament ds. Administracji Wymiarem Sprawiedliwości

·    Dr Katja Schweppe, sędzia w Wyższym Sądzie Okręgowym we Frankfurcie nad Menem, 4. Wydział Spraw Rodzinnych

Annell Zubrod wyjaśniła, że Ministerstwo Sprawiedliwości nie jest zaangażowane w sprawy sądowe i nie komentuje orzeczeń wydanych przez niezależnych sędziów. Dr Katja Schweppe zasugerowała odpowiadanie bezpośrednio na pytania.

Dolors Montserrat zapytała, czy sędziowie wysłuchują jedynie opinii Jugendamtu, czy też inne strony również mogą odegrać pewną rolę. Ponadto zapytała, czy sądy zawsze opierają swoje decyzje na propozycjach Jugendamtu.

Marc Angel zapytał o dokładną rolę „Verfahrensbeistand”, kuratora sądowego dla osoby małoletniej, oraz o to, czy może on odwołać się od orzeczenia sądu. Odnosząc się do oświadczenia Gregory’ego Chemina (petycja nr 1506/2016), Marc Angel zapytał, czy oboje rodzice muszą wyrazić zgodę na zmianę obywatelstwa dziecka. Ponadto zadał pytanie, jak mało powinien zarabiać rodzic, aby otrzymać adwokata z urzędu.

Dr Katja Schweppe wyjaśniła, że rola Jugendamtu zależy od procedury:

1.   W przypadkach, w których nie zachodzi podejrzenie, że dobro dziecka jest zagrożone, rodzice otrzymują po prostu poradę. Sądy mogą indywidualnie decydować o tym, ile czasu dziecko spędza u jednego z rodziców, a Jugendamt pełni funkcję doradczą. Kurator procesowy dla osoby małoletniej jest zawsze zapewniany przez sąd i nie ma żadnego związku z Jugendamtem. Prowadzi rozmowy z dzieckiem oraz z rodzicami i przygotowuje sprawozdanie dla sądu. Dzieje się tak, gdy rodzice zwracają się do sądu o wydanie orzeczenia.

2.   Inaczej jest w przypadku, gdy Jugendamt dostrzega zagrożenie dla dzieci (na przykład po otrzymaniu powiadomienia od lekarzy czy personelu szkoły) i wszczyna postępowanie sądowe. W takich sytuacjach sprawozdanie Jugendamtu odgrywa większą rolę, ale sąd zawsze orzeka w sposób niezależny. Wysłuchani zostają również kurator procesowy dla osoby małoletniej i inne strony.

3.   W sytuacjach, w których Jugendamt postanawia podjąć szybkie działania, aby zapobiec zagrożeniu dla dziecka, może dojść do przejęcia opieki nad nim. Sąd rodzinny sprawdza, czy działanie to jest uzasadnione.

Jeżeli chodzi o osobę pełniącą funkcję „Verfahrensbeistand”, dr Katja Schweppe wyjaśniła, że sąd może wybrać najodpowiedniejszego kuratora procesowego z dostępnej puli, biorąc pod uwagę jego kwalifikacje zawodowe, a także umiejętności językowe, w szczególności znajomość języka arabskiego, tureckiego i angielskiego.

Kosma Złotowski odniósł się do różnych skarg otrzymanych przez Komisję Petycji, w których twierdzi się w szczególności, że sądy zawsze stosują się do opinii Jugendamtu. Zapytał dr Katję Schweppe, co by się stało, gdyby kiedyś nie przychyliła się do propozycji Jugendamtu. Ponadto zapytał o rolę języków obcych i o kwestię często przywoływanego zarzutu, że dwujęzycznemu dziecku nie pozwala się na używanie jednego z jego języków.

Tatjana Ždanoka powtórzyła, że składający petycje często zgłaszają przypadki, w których rodzice nie mogą rozmawiać w języku ojczystym ze swoimi dziećmi. Po wysłuchaniu oświadczenia Gregory’ego Chemina (petycja nr 1506/2016) Tatjana Ždanoka zapytała, czy prawdą jest, że dzieci w Niemczech nie mogą opuścić kraju w celu odwiedzenia rodzica za granicą i czy istnieją przepisy o używaniu języków.

Członek ex officio Peter Jahr stwierdził, że petycje składane są wyłącznie przez osoby, które nie są zadowolone z wyroków, i zapytał, kto sprawuje kontrolę nad Jugendamtem. Ponadto zapytał, kto doradza wielonarodowościowym parom europejskim w kontekście rozwodu, jakie jest wsparcie w zakresie tłumaczenia oraz czy istnieją istotne różnice prawne między państwami członkowskimi.

Jeśli chodzi o stosunki między sądami a urzędami Jugendamtu, dr Katja Schweppe wyjaśniła, że nie może wypowiadać się w imieniu swoich koleżanek i kolegów. Jest to również kwestia doświadczenia i kwalifikacji sędziów (nabywanych np. poprzez specjalistyczne szkolenia). Dr Katja Schweppe stwierdziła, że zawsze uczestniczyła w krytycznej wymianie opinii z Jugendamtem, rozumiejąc, że jej nadrzędnym celem jest ochrona dzieci i dobrze funkcjonujące relacje z rodzicami. Perspektywa sędziego jest inna, ponieważ musi on wyważyć podstawowe prawa rodziców i dzieci. Ponadto wyjaśniła, że sędziowie nie są zobowiązani do zatwierdzania środków zalecanych przez Jugendamt. Jej zdaniem Jugendamt zależy od sądów, ponieważ potrzebuje wsparcia prawnego dla swoich środków.

Jeżeli chodzi o języki obce, sądy nie decydują, w jakim języku należy wychować dziecko, lecz tylko z którym z rodziców dziecko będzie zamieszkiwało. Jedno z rodziców może zadecydować o języku szkoły, na przykład jeżeli uzyskało prawo do wyłącznej pieczy nad dzieckiem. Jeżeli sąd orzekł, że dziecko musi być chronione i nie może przebywać samo z jednym z rodziców – co jest przypadkiem wyjątkowym – konieczne jest, żeby osoba nadzorująca była w stanie zrozumieć rozmowy z dzieckiem, aby upewnić się, że na dziecko nie jest wywierany niewłaściwy wpływ. Jest to ważne, ponieważ oboje rodzice są zobowiązani na mocy prawa do wypowiadania się na temat siebie nawzajem w sposób pozytywny.

Dr Katja Schweppe zapewniła posłów, że kontakty rodziców z dziećmi mogą mieć miejsce za granicą. Zdarzają się nawet przypadki, w których dzieci zmieniają swoje miejsce wakacyjnego pobytu z jednym rodzicem na drugiego podczas pobytu za granicą, na przykład w Turcji. Wszyscy rodzice mogą spędzać czas z dziećmi tam, gdzie chcą, chyba że sąd stwierdził, że dziecko byłoby zagrożone. Po kilku latach braku kontaktu sąd może zdecydować, że należy przywrócić kontakt z zachowaniem ostrożności. Rodzic musi wykazać chęć w tym kierunku. Obecnie istnieje wiele możliwości utrzymywania kontaktów, np. połączenia wideo. Zdarzają się przypadki, w których rodzice przez pewien czas nie chcą kontaktu, a później jego przywrócenie staje się trudne.

Co do porady prawnej w przypadku rozwodu, oferują ją prawnicy, a każdy może swobodnie wybierać swoich prawników. Urzędy Jugendamtu oferują również wsparcie wielojęzyczne, ale mogą nie być w stanie zapewnić go we wszystkich językach.

W porównaniu z innymi państwami UE prawo niemieckie jest prawdopodobnie jednym z bardziej konserwatywnych. Inne państwa są bardziej postępowe i mogą faworyzować matkę, jak może to się zdarzać np. w Polsce.

Sądy rodzinne nie mogą rozstrzygać o zmianie obywatelstwa dziecka.

Annell Zubrod odpowiedziała na pytanie Marca Angela dotyczące pomocy prawnej i wyjaśniła, że nie zna dokładnych liczb, ale pomoc prawna jest przyznawana w przypadku większości postępowań w sprawach rodzinnych. Schirin Bänsch wyjaśniła, że proponuje się wiele innych rozwiązań, takich jak odroczenie płatności, nawet jeśli rodzic nie ma prawa do pomocy prawnej. Poruszyła również kwestię kwalifikacji i szkolenia sędziów. Dodała, że wspólnie wykonywane prawo pieczy nad dzieckiem jest stosunkowo nowym zjawiskiem w Niemczech, wprowadzonym zaledwie 20 lat temu. Istniała tendencja do przyznawania większych praw rodzicowi, który opiekuje się dzieckiem.

Dolors Montserrat zakończyła spotkanie, stwierdzając, że Komisja Petycji otrzymała wiele skarg, które doprowadziły do wizyty informacyjnej, i zauważyła, że „nie ma dymu bez ognia”. Zapytała, czy Jugendamt ma teoretycznie mniejszą władzę „na papierze” niż w umysłach i opiniach obywateli. Podzieliła się również obawami dotyczącymi udziału Jugendamtu w sytuacjach, w których para rozwiązuje swój spór polubownie. Dolors Montserrat postrzega Jugendamt jako „instytucję pozostającą w cieniu”. Według niej wydaje się, że skorzystanie z doradztwa Jugendamtu to czysta sugestia, lecz zapytała o ewentualne konsekwencje, jeżeli jedno z rodziców nie chce skorzystać z tego doradztwa.

Dr Katja Schweppe powtórzyła, że doradztwo Jugendamtu nie jest procedurą prawną i istnieje w celu wsparcia rodziców przy znalezieniu wspólnego rozwiązania. Szczególnie w krajach skandynawskich, a także w Holandii i Belgii, instytucje analogiczne do niemieckiego Jugendamtu mają silną pozycję, lecz nie mają prawa interweniować. Jeśli chodzi o Niemcy, nie ma ona wrażenia, że sędziowie po prostu powielają sugestie Jugendamtu, ale nie może stwierdzić, czy tak jest zazwyczaj.

Stwierdziła ponadto, że para może się rozwieść bez żadnego zaangażowania Jugendamtu w postępowaniu sądowym. Ponieważ sądy są zobowiązane do informowania Jugendamtu w sprawach dotyczących opieki rodzicielskiej, Jugendamt sprawdza sytuację i informuje sąd, czy znane są jakiekolwiek informacje dotyczące rodziny.

Piątek 4 listopada 2022 r.

Spotkanie z przedstawicielami Sądu Rodzinnego w Wiesbaden

·    Dr Doris von Werder, sędzia do spraw rodzinnych i karnych

·    Dr Kristina Brümmer-Pauly, sędzia do spraw rodzinnych

·    Erhard Meier, sędzia do spraw rodzinnych

Dolors Montserrat zapytała, czy w przypadku rozwodu i małoletnich należy zawsze informować Jugendamt oraz czy zalecenia Jugendamtu są zawsze wiążące dla sędziów. Ponadto zapytała, czy istnieje niezawisłość sędziowska po wysłuchaniu wszystkich stron, czy też Jugendamt stoi ponad wszystkimi innymi podmiotami. Następnie zadała pytanie, kto monitoruje i kontroluje Jugendamt, skoro jest to organ administracyjny.

Marc Angel zapytał o władzę rodzicielską po objęciu dziecka opieką przez Jugendamt oraz o sprawy, w których Jugendamt zbyt późno podjął działania lub ich w ogóle nie podjął. Ponadto zapytał, czy sądy zapewniają tłumaczy ustnych rodzicom, którzy nie posługują się językiem niemieckim. Oprócz tego zwrócił się o wyjaśnienia w związku z zarzutem składającego petycję, że Jugendamt może przesyłać rachunki rodzicom, których dzieci zostały objęte opieką.

Kosma Złotowski zapytał, czy sędziowie mogliby przedstawić uwagi do dwóch konkretnych petycji wybranych jako podstawa tej wizyty informacyjnej.

Tatjana Ždanoka zadała pytanie, czy twierdzenia składających petycję, że we wszystkich procedurach dotyczących rodziców niemieckiego i nieniemieckiego pochodzenia przyznaje się rację stronie niemieckiej, są zgodne z prawdą. Ponadto zapytała o czas trwania procedur oraz o to, czy dokumenty można składać w języku obcym. Ponadto zwróciła się do sędziów z pytaniem, czy mogą sobie przypomnieć jakąś przykładową decyzję, w której orzekli na korzyść rodzica zagranicznego.

Erhard Meier rozpoczął swoje wystąpienie od wyjaśnienia, że w Niemczech sędzia musi posiadać doświadczenie na stanowisku sędziego o innej specjalizacji, zanim zdecyduje się zostać sędzią do spraw rodzinnych, tak aby zapewnić pewien poziom doświadczenia zawodowego.

Następnie wskazał, że przepisy wyraźnie upoważniają Jugendamt do przejęcia opieki nad dzieckiem, jeżeli jego życie jest zagrożone. Objęcie dziecka opieką jest aktem administracyjnym i jako takie może być oceniane przez sąd administracyjny. Sąd administracyjny może zostać wezwany do dokonania oceny, czy Jugendamt działał prawidłowo. Jeżeli w sprawie przyszłości dziecka rodzice nie zgadzają się z Jugendamtem, sąd rodzinny natychmiast interweniuje i podejmuje decyzję w tej sprawie. W sumie do oceny decyzji Jugendamtu o objęciu dziecka opieką można wezwać dwa sądy, bezpośrednio i pośrednio. Zatem jego zdaniem kontrola odbywa się na różnych poziomach. To samo dotyczy odpowiedzialności poszczególnych członków personelu względem ich hierarchii prawnej w organach administracyjnych. Ponadto sędziowie mogą wystąpić o opinie ekspertów zewnętrznych. Opieka nad dzieckiem jest nieaktywna do czasu podjęcia decyzji przez sąd, ale Jugendamt może podjąć decyzję w sprawach pilnych. Erhard Meier wyraźnie stwierdził, iż nie ma poczucia, jakoby Jugendamt nadużywał swoich „uprawnień”. Doris von Werder dodała, że przejęcie opieki nad dzieckiem jest środkiem stosowanym przez urzędy Jugendamtu w ostateczności, ponieważ jego obowiązkiem jest np. zapewnienie, aby dzieci nie umarły z głodu lub nie zamarzły na śmierć. Na przestrzeni lat widzi ona coraz większą liczbę dzieci, które musiały zostać objęte opieką, a obecnie pracuje nad dwoma skrajnymi przypadkami wykorzystywania seksualnego, w których trzeba było ratować dzieci. Bardzo rzadko zdarza się, że dzieci mogą wrócić do rodziców, ponieważ często żadne środki nie umożliwiłyby rodzicom sprawowania opieki nad dziećmi. Erhard Meier dodał, że dość często zdarza się, iż dzieci kontaktują się z Jugendamtem i zwracają się o zabranie ich od rodziny, głównie dotyczy to dziewcząt ze środowisk migracyjnych, które „chcą żyć swobodnie”.

Jego zdaniem w ponad 90 % rozwodów sąd nie wydaje orzeczenia w przedmiocie pieczy nad dziećmi. Jeżeli wniosek skierowany jest do sądu i dotyczy małoletniego dziecka, Jugendamt jest o tym automatycznie informowany. Jugendamt decyduje, w jakim zakresie będzie zaangażowany w każdą sprawę.

Żadne sprawozdanie ani zalecenie Jugendamtu nie są wiążące dla sędziów. Erhard Meier powiedział, że nie widzi, w jaki sposób Jugendamt mógłby wywierać presję na sędziego. Nie przypomina sobie ani jednego przypadku, w którym ktoś próbował wywierać na niego osobiście naciski. Jugendamt to „tylko jeden element układanki”. Jeżeli ta instytucja lub kurator sądowy nie zgadzają się z orzeczeniem, mogą wnieść odwołanie. Kristina Brümmer-Pauly dodała, że Jugendamt nie ma większych uprawnień niż wszystkie pozostałe strony postępowania. Ponadto Jugendamt nie może decydować o szkole dziecka; jest to wybór dokonywany przez rodzica sprawującego pieczę nad dzieckiem.

Erhard Meier poinformował posłów, że ustawa o Verfahrensbeistand zmieniła się od 1 stycznia 2023 r., a obecnie kwalifikacje osoby reprezentującej dobro dziecka są jasno określone w celu zapewnienia, aby była ona wysoko doświadczona i regularnie szkolona.

Kristina Brümmer-Pauly poinformowała obecnych, że jeżeli okazuje się, że rodzice mogą potrzebować tłumacza ustnego, jest on zapewniany przez sąd. Jeżeli potrzeba ta zostanie ujawniona dopiero podczas rozprawy sądowej, rozprawa zostaje przełożona na późniejszy termin. Nowa ustawa o kuratorach sądowych stanowi również, że sąd opłaca tłumacza ustnego, jeżeli kurator potrzebuje takowego, aby móc rozmawiać z dzieckiem.

Erhard Meier stwierdził, że nie znając całego kontekstu dwóch petycji poruszonych w trakcie wizyty informacyjnej, nie jest w stanie wypowiedzieć się na ten temat. Doris von Werder stwierdziła, że jeżeli sąd uznaje, iż dziecko nie może się widywać z rodzicem przez wiele lat w innym kraju, jak wydaje się to mieć miejsce w przypadku petycji nr 1506/2016, musi to mieć bardzo poważny powód. Kristina Brümmer-Pauly dodała, że ustawa przewiduje jasne przepisy dotyczące zerwania relacji z rodzicem – może to mieć miejsce tylko wtedy, gdy zagrożone jest dobro dziecka. Doris von Werder dodała, że nie ma wrażenia, żeby cudzoziemcy byli dyskryminowani, i nigdy nie podejrzewała, żeby któryś z pracowników Jugendamtu traktował rodziców w odmienny sposób. Coraz więcej samych pracowników Jugendamtu wywodzi się ze środowisk migracyjnych. Obecnie ponad połowa wszystkich osób biorących udział w postępowaniach sądowych dotyczących pieczy nad dzieckiem ma takie pochodzenie.

Erhard Meier wyjaśnił, że sędzia podejmuje decyzję wyłącznie w interesie dziecka, a nie w oparciu o obywatelstwo rodziców. Ponieważ obywatelstwo rodzica ma jedynie marginalne znaczenie, sam nie może sobie przypomnieć żadnego wyroku, w którym wyłączną pieczę nad dzieckiem przyznał rodzicowi będącemu cudzoziemcem. Nie może zgodzić się z insynuacją, że niemieccy rodzice są faworyzowani w stosunku do innych rodziców. Doris von Werder wyjaśniła, że o prawie rodzica do kontaktów z dzieckiem i do osobistej styczności z dzieckiem, w tym do wakacji za granicą, może również decydować sąd. Zazwyczaj rodzic może podróżować z dzieckiem za granicę, ale istnieją przypadki, w których nie leży to w interesie dziecka. Jeśli chodzi o składanie dokumentów w języku obcym, wyjaśniła, że krótkie streszczenie wniosku rodziców należy złożyć w sądzie w języku niemieckim, ale wystarczy jedno zdanie, aby zaplanować posiedzenie sądu z udziałem tłumacza ustnego zapewnianego przez sąd. Ponadto dwujęzyczni prawnicy mogą udzielić pomocy i można zwrócić się o wsparcie finansowe na pokrycie kosztów postępowania, tak by mogło ono być całkowicie bezpłatne. Kristina Brümmer-Pauly dodała, że ustawa nakłada obowiązek przeprowadzenia postępowania w sprawie ustalenia harmonogramu kontaktów w terminie czterech tygodni.

Erhard Meier wyjaśnił, że Jugendamt może pomóc rodzicowi w dochodzeniu alimentów.

Spotkanie z przedstawicielami Jugendamtu w Wiesbaden

·    Daniela Leß, dyrektor, szef Urzędu ds. Dzieci i Młodzieży

·    Esther Wagner, kierownik działu „Usługi społeczne”

Esther Wagner rozpoczęła prezentację, wyjaśniając, że urzędy Jugendamtu są różnie zorganizowane w poszczególnych krajach związkowych w Niemczech. Ustawa zobowiązuje urzędy Jugendamtu do udzielania wsparcia rodzinom. Udzielają one również pomocy w sprawach karnych. Jugendamt ma również prawny obowiązek zapewnienia ochrony dzieciom. Zgodnie z art. 6 ustawy zasadniczej Republiki Federalnej Niemiec działalność Jugendamtu podlega następującej zasadzie: „(2) Opieka nad dziećmi i ich wychowanie są naturalnym prawem rodziców i na nich przede wszystkim spoczywającym obowiązkiem. Nad ich działaniami czuwa wspólnota państwowa. (3) Dzieci mogą być odłączone od rodziny wbrew woli uprawnionych do wychowania jedynie na mocy ustawy, jeżeli uprawnieni do wychowania zawiodą lub z innych powodów dzieciom grozi zaniedbanie.” Wiele innych instytucji, np. ośrodki opieki dziennej, ma obowiązek chronić dzieci. Istnieją różne formy wsparcia, aby uniknąć sytuacji zagrożenia dla dzieci. Decyzja o monitorowaniu rodziny wbrew jej woli lub nawet o odebraniu jej dziecka jest środkiem ostatecznym.

W orzecznictwie niemieckim określono trzy kryteria, które muszą być spełnione w celu stwierdzenia zagrożenia dla dobra dziecka („Kindeswohlgefährung”): obecne zagrożenie, poważne/przyszłe zagrożenie i wystarczająca pewność. Pokazuje to, że każda sytuacja wymaga właściwej oceny.

Wyjaśniła ponadto, że pracownicy Jugendamtu zawsze uzyskują ogólny obraz środowiska dziecka m.in. dzięki bardzo przejrzystemu zaangażowaniu rodziców lub opiekunów prawnych, odwiedzenie miejsca, w którym dziecko mieszka, oraz intensywne badanie okoliczności. Celem jest usunięcie zagrożenia dla dziecka i współpraca z rodzicami.

W 2013 r. biuro Jugendamtu w Wiesbaden oceniło 500 doniesień o potencjalnym zagrożeniu dla dobra dziecka. W 2021 r. odnotowano około 1200 spraw. Jednym z powodów tego wzrostu jest wzrost świadomości społecznej, a Jugendamt otrzymuje więcej informacji od obywateli. Dzieci zostaną objęte opieką tylko w niewielkiej części tych przypadków, ponieważ w zdecydowanej większości mogą zostać przyjęte inne środki.

W prawie wyraźnie stwierdza się, że przy danej sprawie zawsze współpracuje kilku członków personelu i decyzje są podejmowane przez nich wspólnie. W przypadku ważnych decyzji, takich jak objęcie dziecka opieką, musi być zaangażowana osoba nadzorująca. Jugendamt jest uprawniony do podejmowania tymczasowych środków ochrony, takich jak objęcie dziecka opieką, a jeżeli rodzice nie wyrażą na to zgody, na wniosek Jugendamtu niezwłocznie musi interweniować sąd rodzinny. Wszystkie decyzje o charakterze trwałym muszą być podejmowane przez sąd rodzinny.

Podczas sesji pytań głos zabrali następujący członkowie delegacji:

Dolors Montserrat zapytała o uprawnienia Jugendamtu w przypadku rozwodu, czy zawsze sporządza on sprawozdania i czy są one wiążące. Ponadto zapytała, czy Jugendamt monitoruje wykonanie wyroku. Poinformowała ona przedstawicieli Jugendamtu, że Komisja Petycji jest zaniepokojona przypadkami, w których dwujęzyczne dzieci rzekomo były pozbawiane kontaktu z członkami rodziny niebędącymi obywatelami Niemiec. Ponadto zapytała o demokratyczny nadzór nad tymczasowymi środkami ochrony oraz o to, czy rodzice mogą rozmawiać w swoim języku ojczystym z dzieckiem pod nadzorem. Oprócz tego zapytała, czy w przypadku konieczności uzgodnienia pieczy nad dzieckiem obowiązkowe jest udanie się do Jugendamtu.

Kosma Złotowski zapytał, czy przedstawiciele Jugendamtu mogliby przedstawić uwagi do dwóch konkretnych petycji wybranych jako podstawa tej wizyty informacyjnej.

Marc Angel poinformował przedstawicieli Jugendamtu o zarzutach zawartych w petycji nr 0538/2021 i zapytał, czy prawdą jest, że rodzeństwo jest rozdzielane, gdy jest odbierane rodzinie. Ponadto poprosił o więcej informacji na temat obowiązków sprawozdawczych, np. statystyki. Zapytał również, czy prawo określa termin, w którym sędzia musi podjąć ostateczną decyzję po objęciu dziecka opieką przez Jugendamt. Na zakończenie zadał pytanie, czy w Niemczech istnieje rzecznik praw dziecka.

Tatjana Ždanoka poinformowała przedstawicieli Jugendamtu o zarzutach zawartych w kilku petycjach, zgodnie z którymi niemieckie instytucje faworyzują niemieckich rodziców. Zapytała, czy istnieją przykłady rodziców niebędących obywatelami Niemiec, którym przyznano pieczę nad dzieckiem.

Esther Wagner podkreśliła, że ważne jest, aby biuro Jugendamtu w Wiesbaden nadal pełniło swoją rolę polegającą na wspieraniu rodziców i doradzaniu im oraz na próbach osiągnięcia porozumienia opartego na konsensusie. Zgodnie z prawem Jugendamt jest automatycznie informowany przez sąd o podjęciu decyzji o pieczy nad dzieckiem. Jeżeli urząd nie posiada informacji o parze, w której ma dojść do rozwodu, nie interweniuje ani nie wydaje opinii. Ponadto Jugendamt nie monitoruje wykonania wyroku, chyba że sąd wyraźnie mu to zleci. Ponieważ Jugendamt jest prawnie zobowiązany do ochrony dzieci, ma możliwość objęcia dzieci opieką w ostateczności – jak stwierdzono powyżej – i może być po takim zdarzeniu poddany kontroli ze strony sędziów. Dzieci do 12. roku życia są raczej umieszczane w rodzinach zastępczych, a starsze dzieci w placówkach. Zanim sąd podejmie ostateczną decyzję, Jugendamt próbuje organizować regularne kontakty z rodzicami, głównie nadzorowane, ponieważ dziecko nadal znajduje się w sytuacji poważnego zagrożenia. Jugendamt w Wiesbaden współpracuje z tłumaczami ustnymi w celu dostosowania się do różnych języków, którymi posługują się rodzice.

Jeżeli chodzi o petycję nr 1506/2016, Daniela Leß przypuszcza, że do cofnięcia prawa dostępu ojca do dzieci skłoniły sędziów poważne kwestie.

Jeżeli chodzi o rodzeństwo, Jugendamt zawsze próbuje utrzymać rodzeństwo razem, ale czasami ze względu na brak wyspecjalizowanych pracowników i dostępnych miejsc nie można zorganizować wspólnego zakwaterowania. Daniela Leß stwierdziła, że aby znaleźć miejsce, które najlepiej odpowiada potrzebom dziecka, konieczne może być odbycie nawet do stu rozmów telefonicznych. Wyjaśniła, że dzieci były przekazywane nawet 200 km lub dalej na północ Niemiec.

Wszystkich urzędów Jugendamtu dotyczy podstawa prawna dla danych statystycznych, które należy gromadzić.

Jeżeli chodzi o zarzuty zawarte w petycji nr 0538/2021, Esther Wagner wyjaśniła, że istnieją przypadki, w których rozmowy z rodzicami przed objęciem dzieci opieką mogą być zbyt niebezpieczne. Jest pewna, że Jugendamt działał właściwie i w oparciu o odpowiednią wiedzę fachową. Daniela Leß wyjaśniła, że pracownicy Jugendamtu ponoszą odpowiedzialność karną w przypadku nadużycia władzy. Jeżeli chodzi o dzieci rumuńskie, Esther Wagner stwierdziła, że Jugendamt w Wiesbaden sprawuje obecnie opiekę nad trojgiem rumuńskich dzieci, ponieważ ich matki są małoletnie (ale rodziny żyją razem), i nad jednym rumuńskim dzieckiem ze względu na oczywiste ryzyko zagrożenia dla jego dobra.

Wyjaśniła, że niedawna reforma prawa zobowiązuje każdy kraj związkowy Niemiec do utworzenia biur rzecznika praw dziecka. Stwierdziła, że z zadowoleniem przyjmuje ten nowy obowiązek, ponieważ jest on zgodny z duchem prac Jugendamtu: doradzania rodzicom i wspierania ich oraz wyeliminowania presji ze strony systemu.

Podkreśliła fakt, że pracownicy Jugendamtu w Wiesbaden nie faworyzują ani nie dyskryminują żadnego rodzica. Wszelkie decyzje w sprawie pieczy nad dzieckiem muszą być podejmowane przez sędziego. Ponieważ sytuacje opisane przez składających petycje są bardzo delikatne, a Jugendamt zajmuje się bardzo osobistymi sytuacjami, Esther Wagner nie jest zaskoczona różnymi interpretacjami. Daniela Leß przedstawiła przypadek rumuńskiego dziecka objętego opieką, które mieszka z małoletnią matką i dziadkami.

Spotkanie z przedstawicielami Sądu Rodzinnego w Hanau

·    Andreas Böinghoff, sędzia do spraw rodzinnych

·    Kamala Zimmermann, sędzia ds. prawa rodzinnego

·    Daniel Ortner, sędzia do spraw rodzinnych

·    Clementine Englert, dyrektor sądu

Andreas Böinghoff przedstawił procedurę dotyczącą kwestii związanych z opieką. Istnieją dwa obszary:

1.   Postępowanie jest prowadzone oficjalnie przez sąd w sprawach dotyczących ochrony dzieci z powodu ewentualnego zagrożenia interesów dziecka. Sprawy te trafiają do sądu poprzez powiadomienie od lekarzy, ośrodków opieki dziennej lub Jugendamtu, który pełni rolę strażnika interesów dziecka. Jugendamt jest również obowiązkowym uczestnikiem w tych sprawach i wydaje opinie i zalecenia. Termin wysłuchania wszystkich uczestników (rodziców, dzieci w zależności od wieku, kuratora sądowego itp.) wynosi cztery tygodnie.

2.   Spory między rodzicami trafiają do sądu tylko wtedy, gdy jedno z rodziców wystąpi o ich rozpatrzenie. Jugendamt nie jest stroną obowiązkową, lecz pełni jedynie funkcję doradczą.

Z prawnego punktu widzenia sprawy z rodzicami pochodzącymi z innych krajów nie różnią się od spraw, które dotyczą wyłącznie obywateli Niemiec. Dla osób, które nie posługują się językiem niemieckim, zapewniani są tłumacze ustni. Jeżeli rodzice mieszkają za granicą, otrzymają tłumaczenie wezwania i w razie potrzeby otrzymają wsparcie finansowe na pokrycie kosztów transportu do Niemiec, tak aby umożliwić przeprowadzenie rozprawy sądowej. W pilnych przypadkach można zorganizować nieformalne przesłuchania telefoniczne, aby umożliwić udział rodzicowi mieszkającemu za granicą.

Dolors Montserrat zapytała o harmonogram, który ma zastosowanie w przypadku tymczasowego przejęcia opieki przez Jugendamt, oraz o jego demokratyczną kontrolę. Zapytała też, czy rodzice mogą zwrócić się bezpośrednio do sądu bez udziału Jugendamtu oraz czy są zobowiązani do kontaktów z Jugendamtem w przypadku ich separacji. Ponadto zapytała o znaczenie kulturowych i rodzinnych korzeni dziecka. Poinformowała obecnych o rzekomej nierównowadze między prawem do odwiedzin dziecka pomiędzy rodzicami z Niemiec a rodzicami niebędącymi Niemcami.

Marc Angel zadał pytanie, czy sąsiedzi lub nauczyciele mogą bezpośrednio poinformować sąd w przypadku domniemanego zagrożenia dla dobra dziecka (potwierdzonego przez sędziów) i od jakiego wieku dziecko może być przesłuchiwane. Następnie zacytował z rezolucji Parlamentu Europejskiego: „mając na uwadze, że w sporach rodzinnych z udziałem dzieci Jugendamt wydaje dla sędziów rekomendację, która ma praktycznie charakter wiążący, oraz może przyjąć tymczasowe środki, takie jak „Beistandschaft” (doradztwo prawne), których nie można kwestionować”[1] i zapytał, czy cytat ten odpowiada prawdzie. Ponadto zapytał o istnienie danych statystycznych dotyczących spraw, w których sędziowie zastosowali się lub nie zastosowali się do zaleceń Jugendamtu.

Kosma Złotowski zapytał o definicję „dobra dziecka” i poprosił sędziów o przedstawienie uwag do dwóch konkretnych petycji wybranych jako podstawa tej wizyty informacyjnej.

Tatjana Ždanoka poinformowała sędziów, że składający petycję z Francji (petycja nr 1506/2016) twierdzi, że władze niemieckie systematycznie odmawiają prawa do pieczy rodzicom, którzy nie mieszkają w Niemczech. Zapytała o przykłady decyzji, w których rodzice, którzy nie zamieszkują w Niemczech, uzyskali prawo do pieczy nad dzieckiem.

Kamala Zimmermann wyjaśniła, że Jugendamt jest zobowiązany do niezwłocznego poinformowania sądu o objęciu dziecka opieką. Przesłuchanie musi się następnie odbyć w ciągu miesiąca.

Jeżeli chodzi o opiekę w przypadku rozwodu, sąd może zdecydować o zmianie tylko wtedy, gdy jedno z rodziców złoży pozew. To samo dotyczy prawa rodziców do odwiedzin. Jugendamt nie działa samodzielnie i nie bierze udziału w postępowaniu. W przypadku złożenia pozwu sąd, aby ocenić sytuację rodziny, zwraca się do Jugendamtu z pytaniem, czy były jakieś dotyczące jej powiadomienia. Jest to część obowiązków dochodzeniowych sądu. Nie oznacza to oficjalnej roli Jugendamtu w trakcie postępowania. Jeżeli rodzice nie odpowiedzą na ofertę Jugendamtu dotyczącą porad i wsparcia w związku z separacją, zostanie to zaakceptowane przez sąd, a Daniel Ortner powtórzył, że rodzice w przypadku separacji nie mają obowiązku zwracania się do Jugendamtu. O prawie do odwiedzin decyduje się niezależnie od narodowości i ważne jest, by dzieci wyjeżdżały za granicę, aby utrzymać kontakt z członkami rodziny mieszkającymi za granicą. Sąd podejmuje działania z własnej inicjatywy w zakresie opieki tylko wtedy, gdy zagrożone jest dobro dziecka.

Jeżeli chodzi o wiek dziecka, które może zostać wezwane na rozprawę, Kamala Zimmermann wyjaśniła, że ustawa zobowiązuje sędziów do osobistego zapoznania się z sytuacją w sprawach dotyczących ochrony dobra dziecka. Jest to raczej nieformalna rozmowa niż przesłuchanie z udziałem zainteresowanego dziecka, czasem już trzyletniego, bez nadmiernie stresujących pytań. Starsze dzieci są pytane o osobiste życzenia lub potrzeby.

Jeśli chodzi o cytat z rezolucji przytoczony przez Marca Angela, Kamala Zimmermann nie może wyobrazić sobie decyzji, której nie można by było zakwestionować. Andreas Böinghoff wyjaśnił, że zalecenia Jugendamtu nie są wiążące dla sądu i że orzeczenia sądu mogą być sprzeczne z opinią Jugendamtu. Kurator sądowy opracowuje także swoje zalecenie bez wcześniejszego uzgodnienia z Jugendamtem.

Andreas Böinghoff wyjaśnił, że „najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka” i dobro dziecka to niezdefiniowana koncepcja prawna, która została uzasadniona w orzecznictwie. Zasadniczo pojęcie dobra dziecka wiąże się z czynnikami zewnętrznymi („dach nad głową”, ubezpieczenie zdrowotne itp.) i jest związane z wolnością od przemocy. Po drugie, uwzględnia się dobrostan psychiczny dziecka (nieodpowiednie środki edukacyjne, szkody psychiczne). Ponadto dzieci mają prawo do edukacji szkolnej i obowiązek uczęszczania do szkoły. W Niemczech przeprowadzane są obowiązkowe badania lekarskie dla dzieci. Jeżeli nie ma to miejsca, Jugendamt otrzymuje powiadomienie, a w przypadku niepodjęcia żadnych działań informuje się o tym sąd. Wszystkie te aspekty pomagają odpowiedzieć na pytanie, czy dobro dziecka jest zagrożone. Sędziowie odbywają regularne szkolenia na temat rozpoznawania zagrożeń dla dobra dziecka.

Andreas Böinghoff wyjaśnił, że obywatelstwo lub języki nie odgrywają żadnej roli przy podejmowaniu decyzji o opiece. Rodzic mieszkający w Hiszpanii ma takie same prawa jak rodzic mieszkający w Niemczech. Sądy orzekają wyłącznie w przypadkach, w których rodzice nie dojdą do porozumienia.

W odniesieniu do petycji francuskiej (petycja nr 1506/2016) i zawartego w niej zarzutu, że francuskiemu ojcu zabraniano mówić po francusku ze swoimi dziećmi, Andreas Böinghoff nie jest świadomy takich przypadków i nie może zrozumieć powodów, które mogły doprowadzić do podjęcia takiego środka. Dzieci mają prawo do kontaktu z obojgiem rodziców.

Jeżeli chodzi o pytania Tatjany Ždanoki dotyczące konkretnych przypadków, Andreas Böinghoff przywołał sprawę, w której rodzina mieszkała w Niemczech, a po separacji ojciec przeprowadził się do Irlandii. W wyniku postępowania dziecko przeprowadziło się do Irlandii, ponieważ więzi rodzinne były bliższe po stronie ojca. Podał drugi przykład trojga dzieci, które przebywają z ojcem w Niemczech, ale spędzają wszystkie wakacje szkolne z matką w Hiszpanii – ponieważ rodzice uzgodnili wspólną pieczę.

Spotkanie z przedstawicielami urzędu Jugendamtu we Frankfurcie

·    Nanine Delmas, dyrektor urzędu Jugendamtu we Frankfurcie

·    Jens-Joel Offen, zastępca dyrektora urzędu Jugendamtu we Frankfurcie

·    Michael Krause, kierownik działu ds. młodzieży

·    Ute Knorrek, kierownik działu ds. dzieci i młodzieży

·    Nicole Klein, zastępczyni kierownika działu ds. dzieci i młodzieży

·    Erika Dannhäuser, urzędnik działu ds. dzieci i młodzieży, odpowiedzialna za postępowania przed sądem rodzinnym i międzynarodowe konflikty dotyczące pieczy nad dzieckiem, ochronę danych i zezwolenia na składanie zeznań, prawo administracyjne

Tatjana Ždanoka poinformowała przedstawicieli Jugendamtu, że składający petycję twierdzą od lat, iż Jugendamt najczęściej faworyzuje obywateli niemieckich, jak stwierdzono w petycji nr 1506/2016.

Erika Dannhäuser wyjaśniła, że nie zna żadnych danych statystycznych, które mogłyby podważyć oświadczenia poszczególnych składających petycje. Następnie wygłosiła prezentację na temat struktury urzędu Jugendamtu we Frankfurcie. Stwierdziła, że prowadzi on działania prewencyjne na różne sposoby, aby stworzyć dobre warunki życia rodzinom i ich dzieciom, a także wspierać integrację dzieci w społeczeństwie. Jugendamt zapewnia również wsparcie finansowe, na przykład matkom starającym się o uznanie ojcostwa lub świadczeń alimentacyjnych.

Chroni również dzieci, jeżeli ich dobro jest zagrożone, i uczestniczy jako wyspecjalizowany organ pedagogiczny w postępowaniach sądowych z zakresu prawa rodzinnego, zgodnie z prawem. Pracownicy oceniają narażenie dzieci na niebezpieczeństwo i zawsze prowadzą rozmowy z rodzinami i osobami zainteresowanymi w oparciu o zasadę „w cztery oczy”. Jeżeli rodzice rozumieją, że ich dziecko jest zagrożone, można wraz z nimi opracować plan ochrony, aby pomóc im samodzielnie usunąć zagrożenia dla dziecka. Plan ochrony jest regularnie oceniany, ale może się zdarzyć, że rodzice nie będą w stanie odpowiednio chronić swojego dziecka (np. jeżeli są uzależnieni od narkotyków). Jeżeli zagrożenie ma charakter bezpośredni, dotkliwy i trwały, dzieci mogą zostać objęte opieką. W takim przypadku pracownicy proszą o zgodę rodziców. Jeżeli ci nie wyrażą na to zgody, Jugendamt zwraca się bezpośrednio do sądu. Nigdy nie kończy się cykl rozmów z rodzicami oraz oferowania wsparcia i porad.

Jugendamt oferuje specjalistyczne wsparcie i porady dla mieszanych par transgranicznych w różnych językach. Centralny Punkt Kontaktowy ds. Transgranicznych Konfliktów Rodzinnych i Mediacji (ZAnK, Zentrale Anlaufstelle für grenzüberschreitende Kindschaftskonflikte und Mediation) również udziela porad i informacji, gdy konflikty w rodzinie mają wymiar transgraniczny.

Na podstawie orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Jugendamt opracował pisemne wytyczne dla wszystkich pracowników dotyczące np. określenia zwyczajowego miejsca życia dziecka. Istnieją specjalistyczne szkolenia, a także znormalizowane procedury informowania konsulatów, jeżeli życzą sobie tego rodzice.

Jugendamt zapewnia również obecność osoby do kontaktów, która towarzyszy dzieciom i rodzicom w różnych warunkach, w zależności od każdego indywidualnego przypadku i wymaganego poziomu ochrony. Instytucja ta współpracuje z wieloma usługodawcami, aby zaproponować wsparcie w wielu różnych językach i umożliwić dzieciom i rodzicom porozumiewanie się w swoich językach.

Dolors Montserrat zapytała przedstawicieli Jugendamtu, czy posiadają oni więcej informacji na temat petycji nr 1506/2016 i wyboru szkoły. Ponadto zapytała o znaczenie, jakie Jugendamt przywiązuje do korzeni kulturowych dziecka i demokratycznej kontroli tej instytucji.

Marc Angel wyjaśnił, że Komisja Petycji opiera swoje prace na subiektywnych poglądach składających petycje. Zapytał, czy sąd może zobowiązać rodziców do przyjęcia usług doradczych oferowanych przez Jugendamt, a także zadał pytanie, czy mógłby uzyskać więcej informacji na temat transgranicznej mediacji rodzinnej za pośrednictwem ZAnK.

Jeżeli chodzi o petycję nr 1506/2022, Erika Dannhäuser wyjaśniła, że otrzymała zbyt mało informacji, aby móc zidentyfikować konkretną sprawę. Wyraziła przypuszczenie, że o wyborze szkoły zdecydował sąd. Ponadto wyjaśniła, że rodzice tracą prawo do kontaktu tylko wtedy, gdy fizycznie lub psychicznie skrzywdzili dziecko. Zagrożenie musi zostać potwierdzone w opinii biegłego, z której wynika, że dziecko było krzywdzone przez dłuższy okres, same przypuszczenia nie są wystarczające.

Erika Dannhäuser wyjaśniła, że zachowanie kulturowych korzeni dziecka jest bardzo ważne. Zazwyczaj sądy nie decydują o szkole dziecka, ponieważ rodzice najczęściej podejmują wspólne decyzje i utrzymują ciągłość w życiu dziecka. Jugendamt w pełni podziela europejskie wartości i nigdy nie zalecałby dwujęzycznemu dziecku w dwujęzycznej szkole zmiany na szkołę niemiecką.

Erika Dannhäuser wyjaśniła, że instytucja ZAnK jest finansowana przez Federalne Ministerstwo Rodziny, a pary mieszane mogą uzyskać porady od prawników i pracowników socjalnych.

Michael Krause wyjaśnił, że na podstawie warunków narzuconych rodzicom przez sądy można uruchomić programy wsparcia. We Frankfurcie używa się 180 języków, a Jugendamt stale rozszerza swoją ofertę językową. 75 % wszystkich osób w wieku poniżej 21 lat mieszkających we Frankfurcie ma jednego rodzica, który nie urodził się w Niemczech.

Michael Krause wyjaśnił, że Jugendamt podlega pewnym instancjom kontrolnym. Nadzór prawny prowadzony jest za pośrednictwem niemieckich prezydiów rządowych, ale również zapytań ze strony parlamentów państwowych, na przykład komisji petycji. Niemieckie sądy rodzinne i administracyjne badają również działania Jugendamtu.

Wnioski

Wizyta informacyjna Komisji Petycji w Niemczech uświadomiła członkom delegacji, że praca urzędów Jugendamtu jest wieloaspektowa. Członkowie delegacji byli świadomi, że muszą opierać się na subiektywnej relacji osób składających petycję. Ponadto posłowie nie mogli oprzeć swojej pracy na obiektywnym opisie sytuacji rodzinnej, ponieważ nie mieli dostępu do orzeczeń sądowych ani zeznań wszystkich zaangażowanych stron.

Złożoność i delikatny charakter indywidualnych sytuacji rodzinnych wymagają dobrze wyszkolonych osób. Podczas wizyty informacyjnej delegacja Komisji Petycji zwróciła uwagę na zwiększoną świadomość potrzeby pomocy językowej dla stron niebędących Niemcami i dowiedziała się o ciągłych i nieustających wysiłkach niemieckich ustawodawców, sądów i urzędów Jugendamtu na rzecz umożliwienia rodzicom obcojęzycznym pełnego udziału w postępowaniu. W tym kontekście członkowie delegacji zostali poinformowani o niedawnej reformie prawnej zobowiązującej każdy kraj związkowy do utworzenia biur Rzecznika Praw Dziecka, a także o utworzeniu Centralnego Punktu Kontaktowego ds. Transgranicznych Konfliktów Rodzinnych i Mediacji (ZAnK). Niemniej nie wszystkie zalecenia, o których wspomniano w rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie roli niemieckiego Urzędu ds. Dzieci i Młodzieży (Jugendamt) w transgranicznych sporach rodzinnych, przyjętej w dniu 29 listopada 2018 r., zostały wdrożone.

Niemiecka polityka dotycząca dzieci i młodzieży – ze względu na federalną organizację państwa – jest złożona i przenosi dużą odpowiedzialność i władzę na urzędy Jugendamtu, a strony niebędące Niemcami mogą mieć trudności ze zrozumieniem tego. W tym kontekście szczególnie ważne dla członków delegacji było uzyskanie jasności co do częstych oskarżeń wobec systemu. Władze niemieckie dobrze współpracowały i przedstawiły ogólne informacje, ale nie były w stanie udzielić szczegółowych odpowiedzi na pytania związane z petycjami będącymi przedmiotem misji. Przedstawiciele organów, którzy spotkali się z delegacją, wyraźnie stwierdzili, że jedynie sąd rodzinny może orzekać w sprawie praw rodzicielskich oraz w kwestiach dotyczących pieczy nad dzieckiem. Jak wspomniały władze, Jugendamt musi zostać wysłuchany, lecz jego zalecenia nie mają wiążącego charakteru dla sędziów. Ponadto obecność kuratora sądowego i ekspertów powołanych przez sąd umożliwia sędziom oparcie wyroków na różnych materiałach.

Zalecenia

Parlament Europejski ogólnie, a Komisja Petycji w szczególności z najwyższym szacunkiem podchodzą do rozgraniczenia kompetencji Unii. Zgodnie z zasadą przyznania kompetencji oznacza to, że Unia działa w granicach uprawnień przyznanych przez państwa członkowskie w Traktatach do osiągnięcia wyznaczonych przez nie celów.

Po przeprowadzeniu tej wizyty informacyjnej do właściwych niemieckich władz regionalnych i krajowych kieruje się następujące zalecenia:

1.   Odnotowanie, że wszystkie właściwe organy niemieckie muszą podjąć dalsze wysiłki i wprowadzić udoskonalenia, tak aby odpowiednio zabezpieczyć prawo dzieci par mieszanych lub nieniemieckich do zachowania i swojej tożsamości, w tym stosunków rodzinnych.

2.   Podkreślenie potrzeby odpowiednich szkoleń dla wszystkich pracowników w służbach socjalnych oraz w środowisku wymiaru sprawiedliwości w zakresie różnic międzykulturowych i potrzeb związanych z postępowaniami w sprawie opieki nad dzieckiem i pieczy nad dzieckiem. Opracowanie nowych szkoleń i skupienie się na najbardziej problematycznych kwestiach.

3.   Przypomnienie o zasadniczym znaczeniu zapewnienia wsparcia językowego i tłumaczenia wszystkim zaangażowanym stronom na wszystkich etapach postępowania, z uwzględnieniem istniejących różnic kulturowych.

4.   Dostarczanie rodzicom niebędącym Niemcami pełnych i jasnych informacji na każdym etapie postępowania dotyczącego dzieci oraz na temat ich ewentualnych konsekwencji, w języku w pełni zrozumiałym dla tych rodziców, tak aby uniknąć przypadków, w których rodzice wyrażają zgodę bez pełnego zrozumienia konsekwencji swoich zobowiązań. Wezwanie do podnoszenia świadomości rodziców na temat pomocy prawnej i wsparcia prawnego, na przykład poprzez zapewnienie im listy dwujęzycznych wyspecjalizowanych prawników lub kierowanie ich do właściwej instytucji lub osoby kontaktowej.

5.   Podkreślenie potrzeby poprawy dostępności i metodologii gromadzenia danych statystycznych w celu zwiększenia przejrzystości.

6.   Podkreślenie znaczenia ścisłej i skutecznej współpracy i komunikacji między różnymi organami krajowymi, regionalnymi (Länder) i lokalnymi zaangażowanymi w postępowania w sprawie opieki nad dziećmi, od służb socjalnych po sądy.

7.   Podkreślenie, że żaden obywatel UE nie powinien być dyskryminowany ze względu na narodowość, rasę lub język, jak gwarantują to Traktaty i Karta praw podstawowych Unii Europejskiej.

8.   Podkreślenie znaczenia poszanowania Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i jej art. 24 dotyczącego praw dziecka, w szczególności prawa każdego dziecka do utrzymywania stałego, osobistego związku i bezpośredniego kontaktu z obojgiem rodziców, chyba że jest to sprzeczne z jego interesami.

9.   Podkreślenie, że dzieci mają prawo do takiej ochrony i opieki, jaka jest niezbędna dla ich dobra, zgodnie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, oraz że we wszystkich działaniach dotyczących dzieci, podejmowanych przez organy publiczne lub instytucje prywatne, należy przede wszystkim uwzględnić najlepszy interes dziecka, jak również że każde dziecko ma prawo do utrzymywania regularnego osobistego związku i bezpośredniego kontaktu z obojgiem rodziców, chyba że jest to sprzeczne z jego interesami.

10. Podkreślenie znaczenia utrzymania więzi rodzinnych, zwłaszcza między rodzeństwem; o ile to możliwe, nie należy rozdzielać rodzeństwa oraz umożliwiać mu i ułatwiać stały bezpośredni kontakt.

11. Podkreślenie roli Rzecznika Praw Dziecka we wszystkich państwach członkowskich w celu ochrony praw i dobra każdego dziecka.

W związku z petycjami nr 1506/2016 i 0538/2021 Komisja Petycji wydaje następujące zalecenie:

petycje nr 1506/2016 i 0538/2021 należy uznać za zamknięte.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWĄ

Data przyjęcia	26.04.2023
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	25 1 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Margrete Auken, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Francesca Donato, Gheorghe Falcă, Ibán García Del Blanco, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Elżbieta Rafalska, Frédérique Ries, Massimiliano Smeriglio, Yana Toom, Loránt Vincze, Michal Wiezik, Tatjana Ždanoka, Kosma Złotowski
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Asim Ademov, Jordi Cañas, Cristian Terheş, Rainer Wieland
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Dietmar Köster, Bergur Løkke Rasmussen, Marcos Ros Sempere

Parlament Europejski 2019 – 2024

<Commission>{PETI}Komisja Petycji

</Commission>

Projekt sprawozdania z wizyty informacyjnej w Niemczech 3 i 4 listopada 2022 r. dotyczącej funkcjonowania Jugendamtu (Urzędu ds. Dzieci i Młodzieży )

Przewodnicząca delegacji: Dolors Montserrat

POPRAWKA 2 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

4	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato

19	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Loránt Vincze, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

3	0
NI	Tatjana Ždanoka
Renew	Bergur Løkke Rasmussen
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 3 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

10	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
PPE	Loránt Vincze
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik

14	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

2	0
NI	Tatjana Ždanoka
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 4 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

10	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
PPE	Loránt Vincze
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik

14	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

2	0
NI	Tatjana Ždanoka
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 5 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

10	+
PPE	Loránt Vincze
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
NI	Francesca Donato

14	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

2	0
NI	Tatjana Ždanoka
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 6 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

10	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
PPE	Loránt Vincze
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik

14	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

2	0
NI	Tatjana Ždanoka
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 7 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

5	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
PPE	Loránt Vincze

18	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

3	0
NI	Tatjana Ždanoka
Renew	Bergur Løkke Rasmussen
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 8 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

5	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
PPE	Loránt Vincze
NI	Francesca Donato

19	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

2	0
NI	Tatjana Ždanoka
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 12 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

13	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato, Tatjana Ždanoka
PPE	Jarosław Duda, Loránt Vincze
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
Verts/ALE	Margrete Auken

13	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

0

0

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 10 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

5	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
PPE	Loránt Vincze

18	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

3	0
NI	Tatjana Ždanoka
Renew	Bergur Løkke Rasmussen
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 14 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

8	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato, Tatjana Ždanoka
PPE	Loránt Vincze
Renew	Bergur Løkke Rasmussen
Verts/ALE	Margrete Auken

17	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

0

0

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 15 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

11	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato, Tatjana Ždanoka
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
Verts/ALE	Margrete Auken

14	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

1	0
PPE	Loránt Vincze

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 16 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

12	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato, Tatjana Ždanoka
PPE	Loránt Vincze
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
Verts/ALE	Margrete Auken

14	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

0

0

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 19 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

13	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato, Tatjana Ždanoka
EPP	Jarosław Duda, Loránt Vincze
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
Verts/ALE	Margrete Auken

13	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

0

0

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 20 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

10	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
EPP	Jarosław Duda
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik

13	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

3	0
NI	Tatjana Ždanoka
PPE	Loránt Vincze
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 23 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

8	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato, Tatjana Ždanoka
PPE	Loránt Vincze
Renew	Bergur Løkke Rasmussen
Verts/ALE	Margrete Auken

18	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

0

0

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 25 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

11	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
PPE	Jarosław Duda, Loránt Vincze
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik

13	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

2	0
NI	Tatjana Ždanoka
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 27 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

26	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato, Tatjana Ždanoka
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Loránt Vincze, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio
Verts/ALE	Margrete Auken

0

–

0

0

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 29 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

26	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato, Tatjana Ždanoka
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Loránt Vincze, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio
Verts/ALE	Margrete Auken

0

–

0

0

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 30 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

4	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato

18	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

4	0
NI	Tatjana Ždanoka
Renew	Bergur Løkke Rasmussen
PPE	Loránt Vincze
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 31 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

5	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
PPE	Loránt Vincze

18	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

3	0
NI	Tatjana Ždanoka
PPE	Jarosław Duda
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 33 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

9	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik

14	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Loránt Vincze, Rainer Wieland
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

3	0
NI	Tatjana Ždanoka
PPE	Jarosław Duda
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

POPRAWKA 34 – GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

4	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Kosma Złotowski
NI	Francesca Donato
PPE	Jarosław Duda,

19	–
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Loránt Vincze, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

2	0
NI	Tatjana Ždanoka
Verts/ALE	Margrete Auken

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

25	+
ECR	Elżbieta Rafalska, Cristian Terheş, Kosma Złotowski
NI	Tatjana Ždanoka
PPE	Asim Ademov, Alexander Bernhuber, Jarosław Duda, Gheorghe Falcă, Peter Jahr, Radan Kanev, Dolors Montserrat, Loránt Vincze, Rainer Wieland
Renew	Jordi Cañas, Bergur Løkke Rasmussen, Frédérique Ries, Yana Toom, Michal Wiezik
S&D	Alex Agius Saliba, Marc Angel, Ibán García Del Blanco, Dietmar Köster, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio
Verts/ALE	Margrete Auken

1	–
NI	Francesca Donato

0

0

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

–   :  przeciw

0  :  wstrzymało się

---

[1] Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 29 listopada 2018 r. w sprawie roli niemieckiego Urzędu ds. Dzieci i Młodzieży (Jugendamt) w transgranicznych sporach rodzinnych (2018/2856(RSP)).